Even woelen en gewoon weer opstaan…
Het voelt alsof ik klaar zit in de deur van het vliegtuig, klaar om te springen, parachute op m’n rug, ready to go. Ik kijk naar beneden, voel de spanning …..begin met tellen, bij drie wil ik gaan, maar de instructeur trekt me rigoureus terug het vliegtuig in.
Tja, wat wil je dan ook: wie schrijft zich dan ook op vrijdag de 13e in bij de KvK als zelfstandige, midden in de corona crisis!
Het is niet stoer om te zeggen maar ik ervaar deze week echt dat angst op momenten regeert in m’n hoofd. Ik vind het nu echt spannend worden, niet alleen m’n toekomst als ZZP’er, maar alles… Deze crisis leert ons op een nieuwe manier te kijken naar alles wat we voorheen als “normaal” hebben beschouwd. Je vraagt je ineens dingen af, als: kan ik nog wel bij mijn ouders op bezoek? Kunnen de kinderen nog wel zomaar buiten spelen op straat? Oh jee, ik had nog een bestelling gedaan in Duitsland, komt dat pakketje ooit nog aan? Hoe gaat het met m’n oud collega’s, wat zullen die het moeilijk hebben nu…
Het is een gekke tijd, dit virus boezemt ons collectief angst in. En tegelijkertijd zorgt het voor afstand én verbroedering. Nu vind ik het voor mijzelf hoog tijd voor een vriendelijke schop onder mijn eigen … dít is het moment om na het woelen gewoon weer op te staan. Ik begin vandaag met het leegvegen van mijn hoofd, ik ga nieuwe plannen maken, nieuwe doelen opstellen en ophouden met dingen dood denken.
Wat wil ik bereiken en voor/met wie? Wanneer wil ik deze doelen behaald hebben? En dan pas volgt “hoe ga ik dit bereiken?” Deze volgorde helpt mij om te denken in kansen, denken en voelen vanuit een verlangen. En vanuit dit verlangen en de juiste intentie vertrouw ik erop dat ik een perfecte invulling ga vinden om mijn doelen te behalen. Ook nu, no matter what, we got this!!
